Samoczynne urządzenia gaśnicze przeznaczone są do zwalczania pożarów w pierwszej fazie ich powstawania. Mają również na celu zapobieganie przenoszeniu się płomieni oraz wysokiej temperatury z pomieszczeń ogarniętych ogniem do innych części budynków. Istnieje kilka ich typów, które bazują na różnych środkach. O czym mowa w praktyce? Podpowiadamy.
Stałe urządzenie gaśnicze – wymagania prawne
Zgodnie z zapisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 7 czerwca 2010 roku w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów stosowanie takich urządzeń gaśniczych, zawierających zapas środka gaśniczego i uruchamianych samoczynnie we wczesnej fazie rozwoju pożaru jest wymagane w kilku przypadkach.
Po pierwsze, konieczność montażu takiego systemu jest uwzględniana w archiwach wyznaczonych przez Naczelnego Dyrektora Archiwów Państwowych. Obowiązek ten istnieje również w muzeach oraz zabytkach budowlanych wyznaczonych przez Generalnego Konserwatora Zabytków w uzgodnieniu z Komendantem Głównym Państwowej Straży Pożarnej. Równie istotne są ośrodki elektronicznego przetwarzania danych o znaczeniu krajowym.
Gdzie konieczne są samoczynne urządzenia gaśnicze?
Z kolei samoczynne urządzenie gaśnicze koniecznie muszą być zamontowane w budynkach handlowych lub wystawowych. Te jednokondygnacyjne muszą być zakwalifikowane do kategorii zagrożenia ludzi ZL I o powierzchni powyżej 8 tysięcy metrów kwadratowych. Z kolei wielokondygnacyjne kwalifikują zagrożenie ludzi ZL I o powierzchni mniejszej, bo powyżej 5 tysięcy metrów kwadratowych.
Dodatkowo zabezpieczeniom podlegają budynki służącym celom gastronomicznym o liczbie miejsc powyżej 600, a także wysokościowym użyteczności publicznej oraz zamieszkania zbiorowego. Opierając się na prawie, zabezpieczenia ppoż tego typu nie są wymagane w obiektach produkcyjnych czy też magazynowych. Mimo wszystko różnego rodzaju rozporządzenia determinują konieczność innych rozwiązań w sprawie warunków technicznych takich miejsc.